Rycerz jest jedną z tych postaci historycznych, która jest otoczona swoistą magią. Istnieje lista znana jako cnoty rycerskie, które to stanowiły kodeks postępowania dla rycerzy. Kodeks ów zawiera przymioty, które rycerze powinni posiadać, aby jego zachowanie było nieskazitelne, a które, jeśli zostaną przyjęte, zmienią szorstkiego wojownika w godnego podziwu człowieka, na którym można się wzorować i który nie przyniesie wstydu swojemu królowi, seniorowi i rodzinie. Cnoty rycerskie były więc ideałem średniowiecznego męskiego charakteru - ideałem do którego warto dążyć, a przestrzeganie ich gwarantowało dobrą opinię wśród braci rycerskiej i każdego innego stanu społecznego. Wspomniany ideał składał się na tzw. etos rycerski - zespół wartości i zasad, którymi powinien charakteryzować się, w walce i poza nią, idealny wojownik.
Zaznaczmy jednak, że nie ma jednego średniowiecznego dokumentu, który można by uznać za typowy kodeks rycerski, a który wymieniałby wszystkie cnoty w ujednolicony sposób. Kodeks cnót rycerskich jest natomiast współczesną interpretacją kilku dokumentów, nakreśla pewien rodzaj kodeksu zachowań dla szlachetnie urodzonych wojowników. W latach 1170-1220 istniało kilka takich materiałów piśmiennych, wyjaśniających jak rycerz powinien się zachowywać, lecz nie zdecydował się żaden z nich. Nie udało się ich także skodyfikować w jeden dokument. W praktyce więc zasady rycerskie pozostawały prawem niepisanym opartym na jego honorowym przestrzeganiu. Z tego powodu liczba cnót rycerskich, w zależności od kraju czy przyjętej interpretacji, może się nieco różnić.
Jakie są więc cnoty rycerskie?
Są to: Odwaga, Sprawiedliwość, Miłosierdzie, Szczodrość, Wiara, Szlachetność, Nadzieja, Dworność, Pobożność, Roztropność, Wierność, Uczciwość.
Jest jednak coś, o czym należy pamiętać. Ten kodeks nie był przeznaczony dla wszystkich, ale jedynie dla żołnierzy na koniach, pochodzących ze szlachetnych rodów - czy dla rycerzy. Ta kombinacja cnót ma być najlepszym możliwym zachowaniem rycerza, żołnierza, człowieka walczącego. Nigdzie nie ma wzmianki o kobietach i dzieciach. Chłopi, mieszczanie i duchowni także byli wyłączeni z kodeksu. Każda z tych grup miała swoje, inne, zadania do wypełnienia.