Sytuacja społeczna
I Społeczeństwo francuskie było podzielone na trzy stany – duchowieństwo (1), szlachtę (2) oraz mieszczaństwo i chłopów (3). Istniała duża dysproporcja pomiędzy uprzywilejowanymi pierwszymi dwoma stanami a najliczniejszym stanem trzecim (stanowiącym 96% społeczeństwa). Duchowieństwo i szlachta posiadały przywileje ekonomiczne (zwolnienie z niektórych podatków), sądowe (zwolnienie od kar hańbiących) i honorowe (pierwszeństwo w miejscach publicznych, prawo noszenia szpady). Taki stan rzeczy prowadził to konfliktów społecznych pomiędzy poszczególnymi warstwami społeczeństwa, ale także w ich samych. Rozwarstwienie wewnątrz wszystkich trzech stanów było również zarzewiem konfliktów. W każdym stanie istniała grupa bogaczy i biednych. Różnice majątkowe miały wpływ na dalszy rozwój rewolucji i radykalizację postanowień rewolucjonistów:
Chłopi nadal byli zależni od swoich panów (system feudalny). Nie mogli oni posiadać, ale tylko dzierżawić ziemię – oddając do ½ płodów rolnych swoim panom. ¼ chłopstwa była bezrolna. W tej sytuacji chłopi chcieli zrzucić obciążenia feudalne.
Niezadowolenie mieszczaństwa z uprzywilejowanej pozycji szlachty i duchowieństwa. Mieszczanie, którzy znacznie się wzbogacili w XVII i XVIII wieku, chcieli odgrywać większą rolę w państwie odpowiadającemu jej znaczeniu gospodarczemu.
Stara arystokracja rodowa nie była zadowolona z polityki monarszej polegającej na obsadzaniu wysokich stanowisk przez urzędników wychodzących się z nowobogackiej burżuazji i tzw. nowej szlachty. Dodatkowo obydwa pierwsze stany chciały mieć większy wpływ na podejmowanie decyzji w kraju poprzez zwoływanie Stanów Generalnych. Ta ,,rewolucja arystokratyczna” świadczyła o tworzeniu nowych struktur i stosunków zarówno między stanami, jak i wewnątrz nich samych.
Sytuacja ekonomiczna
II Wysoki dług państwowy (5 mld liwrów) spowodowany wysokimi wydatkami państwa w stosunku do przychodów. Na spadek ten przyczyniły się częste wojny prowadzone przez Francję w XVII i XVIII wieku, spadek produkcji, który nastąpił po stagnacji z lat siedemdziesiątych. Rząd francuski próbował ratować finanse państwa nakładając nowe podatki na ludność, co budziło tylko niezadowolenie. Co więcej, klęski żywiołowe w latach osiemdziesiątych przyczyniły się do podniesienia cen żywności.
III Niekorzystny układ handlowy z Anglią spowodował straty gospodarcze i dalsze niezadowolenie mieszczaństwa.
Rola monarchii i jej wpływ na rewolucję we Francji
IV Hulaszczy tryb życia dużego dworu wersalskiego, generował nie tylko dalsze długi (10% dochodów państwowych), ale przede wszystkim niechęć społeczeństwa wobec monarchii, tym bardziej że żoną króla była austriacka księżna, Maria Antonina (Habsburgowie nie byli lubiani przez Francuzów). Królowa (zwana Panią Deficyt), a później wraz z nią monarchia, stała się celem krytyki, a poniekąd kozłem ofiarnym społeczeństwa poszukującego winnych istniejącej sytuacji.
V Charakter króla, Ludwika XVI. Wobec skomplikowanej sytuacji w państwie potrzebne były szybkie przeciwdziałania, mające na celu rozładowanie rosnącego napięcia i wprowadzenia koniecznych zmian. Tymczasem Ludwik, nie był ani intelektualistą, ani człowiekiem czynu (nie licząc pociągu do ślusarstwa). Dążąc do rozładowania napięcia, zgodził się on niechętnie, na zwołanie Stanów Generalnych, czyli reprezentacji trzech stanów (po raz pierwszy od 170 lat). Ruch ten, zamiast doprowadzić do uspokojenia nastrojów, przyczynił się do rozpoczęcia rewolucji.
