I Wyprawy krzyżowe były pierwszym ruchem ogólnoeuropejskim. Krucjaty nie przyniosły odrodzenie moralnego krzyżowcom. Wielu z nich zginęło, nie tyle w wyniku krwawych bitew, ile przede wszystkim wskutek głodu i zaraz.
II Powstanie zakonów rycerskich (1*), które przyczyniły się do wzrostu gospodarczego w Europie (działalność finansowa templariuszy, czy lokalne rozwój miejscowości, których znalazły swoje siedziby zakony). Ich polityczna władza, z drugiej strony, przysporzyła sporo kłopotów niektórym państwom (jak Polska czy Litwa.
III Wzrost autorytetu papiestwa (przynajmniej do roku 1204), które podporządkowało swoim interesom świeckich władców, jak i rycerstwo. Kościół przejął także szereg majątków rycerskich, czy to w formie darowizny od bogobojnych możów, czy jako długi za zaciągnięte na wyprawę pieniądze. Klęska idei krucjat oznaczała jednakże klęskę uniwersalizmu chrześcijańskiego pod egidą Rzymu.
IV Upadek znaczenia Bizancjum(2*), które po IV krucjacie utraciło bezpowrotnie swoją polityczną i woskową pozycję. W konsekwencji państwo to przeszło do polityki obronnej i straciło rolę bastionu przed ekspansją islamską w kierunku południowo-wschodniej Europy. Stopniowo następowało wzmocnienie Turków. W handlu natomiast pozycja Bizancjum została zajęta przez miasta włoskie. Utracona została szansa na ponowne połączenie się Kościoła Zachodniego (katolickiego) i Wschodniego (ortodoksyjnego).
V Rozwój handlu z Lewantem. Szczególnie zyskały na tym miasta włoskie, które ogromie się wzbogaciły w czasie krucjat i stworzyły silne floty handlowe i wojenne. Dzięki zręcznej polityce i wsparciu krzyżowców ograniczyli oni wpływy kupców arabskich i zrujnowali swoich konkurentów — kupców bizantyńskich. Droga na daleki Wschód (Chiny, Iran, Chorezm) była bardziej otwarta niż wcześniej.
VI Rozwój miast włoskich, szczególnie Wenecji i Genui, które rozwinęły handel i stworzyły silne floty handlowe i wojenne. Państwa włoskie, a także (chociaż w mniejszym stopniu) południowofrancuskie i katalońskie ogromnie wzbogaciły się na dotaczaniu krzyżowcom transportu, oddziałów najemnych, przerzucając pielgrzymów, zaopatrywaniu Królestwa Jerozolimskiego w żywność i handlowi (w tym luksusowych, a zatem drogich towarów jak korzenie, wschodnie tkaniny). Miasta włoskie, w pogoni za bogactwami, podejmowały również działania, które nie dały się pogodzić z chrześcijańskim sumieniem: dostawami broni dla muzułmanów i sprzedażą dzieci w niewolę do krajów islamskich.
VII Wzmocnienie władzy królów francuskich, po latach rozbicia feudalnego państwa. Najsilniejsi i najbardziej zatem niebezpieczni wasale szukali niezależnej władzy dla siebie na nowych terytoriach w Azji Mniejszej, Syrii, Palestynie czy na Cyprze. Także spora ilość awanturniczego rycerstwa udawała się na wschód w poszukiwaniu ziemi i lepszego życia, uwalniając rodzime kraje od swojego hulaszczego i uciążliwego dla ludności postępowania.
VIII Większe otwarcie się Europejczyków na świat wynikające z szerszym zapoznaniem się z kręgiem kultury arabskiej co było wynikiem nie tylko zbrojnych starć między oboma światami, ale również wyprawom handlowym, geograficzno-podróżniczym (aż do Chin) czy misjom chrześcijańskim.
IX Zaostrzenie się konfliktów chrześcijańskiej Europy z islamem, Bizancjum i Żydami. Obopólna nienawiść pomiędzy wieloma chrześcijanami i muzułmanami wynikająca nie tylko z rywalizacji o ziemię, ale również z rabunków i gwałtów. W niektórych miejscach w Europie doszło do pogromu żydów jako ludzi, których obwiniano za śmierć Jezusa.
X Zapoznanie się ze zdobyczami kultury i nauki arabskiej (chociaż większy wpływ na kontakty kulturowe i naukowe miało opanowanie Sycylii przez Arabów i kontakty Hiszpanów z Maurami.). Na dworach europejskich pod wpływem przykładów arabskich i bizantyjskich pojawiła się nowa kultura przejawiająca się w bardziej wyrafinowanych formach towarzyskich. Arystokraci i bogaci Europejczycy zacieli używać perfum, myć zęby, nosić bieliznę i spodnie.
XI Zwiększyła się higiena (szczególnie wśród arystokracji, bardziej podatnej na różne nowinki i na tyle bogatej, aby zakupić towary luksusowe). Przykładowo zapoznano się z mydłem.
XII Pojawiły się w Europie wiatraki (za przykładem Syrii). Zapoznano się z uprawą nowych roślin jak arbuzy, ryż, proso, melony, pistacje czy drzewa cytrusowe. Pojawiły się także nowe przyprawy: goździki, sezam. Ponadto, Europejczycy nauczyli się stosowania cukru (trzcinowego) do słodzenia potraw (dotychczas używali do tego tylko miodu).
XIII W Europie Zachodniej zaczęto wyrabiać tkaniny bardziej delikatne, o bogatszych i trwalszych barwach. Wprowadzono do użytku jedwab, muślinu, brokat i welwet.
XIV Umiejętność lepszej budowy twierdz (arabska i bizantyjska myśl wojskowa). Dotychczas zamek europejski był zazwyczaj solidną wieżą. Od czasu krucjat nauczono się rozbudowywać twierdze - rozpowszechniły się baszty wzdłuż murów, wieże cylindryczne zaczęły wypierać czworoboczne, w murach pojawiło się więcej otworów strzelniczych.
XV Rozwój nauki w Europie spowodowany upadkiem Bizancjum. Z cesarstwa zaczęło przybywać do Europy (szczególnie Włoch) wielu uczonych bizantyjskich, szukających lepszych warunków do pracy. Poszerzyła się także wiedza geograficzna Europejczyków dotycząca bliskiego Wschodu (pojawiły się dzięki temu dokładniejsze mapy). Z języka arabskiego przetłumaczono sporo tekstów z medycyny, astronomii, matematyki i filozofii.
(1*) Do największego znaczenia doszły trzy zakony: Templariusze, Joannici i Krzyżacy. Władza chrześcijan w Ziemi Świętej opierała się między innymi na militarnej sile tychże zakonów. Więcej na temat wojskowości templariuszy, joannitów i krzyżaków można znaleźć za tymi linkami.
(2*) Opis wojskowości bizantyjskiej znajduje się za tym linkiem.
