Jak nazywają Półwysep Arabski sami Arabowie?

Półwysep Arabski nazwany jest przez Arabów Wyspą Arabów – czyli miejscem, które zamieszkali ci, którym Bóg nakazał posługiwać się językiem arabskim kiedy pomieszał języki w Babilonie.

Jak nazywali Rzymianie Arabię?

Półwysep Arabski znany był Rzymianom. Geografowie znad Tybru dzielili ten obszar Arabii na trzy części: Pustynny (Arabia Deserta), Skalisty (Arabia Petraea) i Szczęśliwy (Arabia Felix). Arabia Pustynna obejmowała piaszczysty obszar na południe od miasta Palmyra, Arabia Skalista półwysep Synaj i wschodni masyw górski (północno-zachodnią część), Arabia Szczęśliwa – południowo-zachodnia część Półwyspu (dzisiejszy Jemen, miejsce, gdzie zrodziły się i prosperowały najstarsze cywilizacje arabskie).

Gdzie znajdowała się główna świątynia dawnej arabskiej wiary?

Centrum religijnym Arabów, na wiele wieków przed stworzeniem islamu, była Bakka, czyli Mekka, miejsce pielgrzymek. Tam to znajdowała się słynna świątynia Al-Kaba, w której umieszczony był czczony przez wszystkich Arabów Czarny Kamień. Legenda głosi, że Kamień był pierwotnie biały, ale z upływem czasu, stał się czarny przez grzechy ludzi.

Wokół Al-Kaby oraz w jej wnętrzu, znajdowały się bóstwa. Najważniejszym z nich był Hubal (bóg nieba i księżyca), którego kult stanowił formę wyroczni. Przed nim bowiem leżało siedem strzał, w tym jedna „czystej krwi” a druga w wyrytym słowem „obcy”. Jeśli pojawiały się wątpliwości co do ojcostwa, po złożeniu ofiary rzucano strzały. Wynik decydował czy dziecko zostanie przyjęte do grona rodziny, czy odrzucone. Cześć naukowców uważa, że Hubal był nikim inny tylko Allahem dla nowej religii.

Co i kogo czcili Arabowie w okresie przedislamskim?

Obok Hubal, ważną pozycję w panteonie bóstw pełniła trójca o imaniach Al-Uzza, Al-Lat i Maat. Na początku epoki islamu te kobiece bóstwa uważne były za córki Allaha. Pierwsza z nich byłą okrutnym duchem, któremu składano ofiary z ludzi, głównie jeńców wojennych. Al-Lat byłą z kolei boginią otchłani, której kult sięgał bardzo odległych, bo babilońskich czasów. Jeszcze starszym bytem była staroarabska Manat. W okresie przedmuzułmańskim pielgrzymi okazywali cześć bogom całując ich kamienne posągi i gładząc je rekami. Oznaką szacunku było także krążenie wokół sanktuarium boso lub niekiedy, nago. Mahomet kazał zniszczyć powyższe kulty. Islam jest bowiem religią monoteistyczna, co jest jej podstawowym dogmatem.

Arabowie w czasie przedislamskim obawiali się, ale także oddawali cześć demonom zamieszkującym pustynię i obdarzonym niezwykłą mocą, która przekraczał ludzkie możliwości – dżinom. Mogły one przybierać różne formy i kształty, mogły też być niewidzialne. Nawa dżin może jednak pochodzić z języka niearabskiego, mianowicie z łaciny i oznaczać ducha opiekuńczego (genius). Wiara w dżiny stała się jeną z zasad religii islamskiej oraz ulubionym tematem baśni i legend.

Allah

Co oznacza imię Allah? Przede wszystkim jest ono poświadczone na wile wieków przed pojawieniem się islamu. Badacze nie są jednak wstanie podać wspólnej etymologi tego słowa. Może być to słowo samodzielne, niemające pokrewieństwa etymologicznego. Być może imię to wywodzi się od arabskiego „alh” („zwracać się w modlitwie”) lub „whl” („popaść w strach, lęk”). W czasach przedmuzułmańskich Il-Allah był też bóstwem księżycowym uważanym za „Pana tego Domu”, którego imię pojawia się także w zwrocie Bajt Allah – Dom Boży, czyli Al-Kaba. Był to więc pierwotny pan Al-Kaby. Za pierwowzór Allaha jest także uważny Hubal, o czym wspomniane było powyżej. Ciekawe, że także ojciec Mahometa miał na imię Abd Allah. Z Koranu można wyczytać, że w wierzeniach dawnych mieszkańców Mekki Allah uważany był za stwórcę świata i boga deszczu. Córkami jego miały być boginie Al-Lat, Al-Uzza i Manat.

Kobieta i mężczyzna - Adam i Ewa

Początki ludzi w wierze islamskiej są takie samej jak u żydów i chrześcijan. W Koranie wspomniany jest jednak tylko Adam (stworzony z powierzchni ziemi – czyli adim). Ewa (Hawwa) występuje tylko przekazach ludowych, które nawiązują do biblijnego tematu. Kobieta, jak wynika z ich opisu, była bardziej urodziwa niż mężczyzna. Miała bardziej delikatną cerę, słodszy głos, szersze i bardziej wyraziste oczy, bardziej zagięty nos i bielsze zęby. Tradycje głosi dalej, że z wiekiem mężczyzna staje się piękniejszy, ponieważ został stworzony z mułu ziemi, który z czasem staje się bardziej trwały i piękniejszy, natomiast w miarę upływu czasu, kobieta staje się brzydsza, ponieważ została stworzona z ciała, które z miarę starzenia stopniowo się psuje.

Na zdrowie

Prorok miał kiedyś rzec: Kiedy ktoś z was kichnie, towarzysz powinien mu powiedzieć Niech cię Allah błogosławi, lecz jeśli ktoś kichnie więcej niż trzy razy, oznacza to, że ma katar, wówczas nic mu się nie życzy.

Żyjący w XIII wieku lekarz syryjski Abul Faradż miał rzec do swojego pacjenta Pamiętaj, że jest nas troje: ja, ty i choroba. Ty musisz być po mojej stronie. We dwóch będzie nam łatwiej zwalczać tę jedną. Ale jeśli ty sprzymierzysz się z nią, wtedy ja jeden nie dam wam obojgu rady.

Dzieciobójstwo

Obyczaje przedmuzułmańskiej Arabii obejmowały zabijanie dzieci, zwłaszcza płci żeńskiej. W Koranie zwyczaj ten zostaje potępiony: „nie zabijajcie waszych dzieci z obawy przed niedostatkiem. My on damy im zaopatrzenie podobnie jak wam. Zaiste, zabijanie ich jest wielkim grzechem”. Praktyka porzucania dzieci istniała także w starożytnej Grecji i Rzymie, czemu położyło kres chrześcijaństwo.

Mądrość

Litość nad srogim lampartem jest okrucieństwem nad baranami.
Saadi z Szyrazu.

Nestor o wprowadzeniu chrześcijaństwa na Rusi

W roku 986 przyszli Bułgarzy wiary mahometańskiej, mówiąc: ,,Ty kniaziu jesteś mądry i roztropny, a nie znasz zakonu. Uwierz w zakon nasz i pokłoń się Mahometowi". I rzekł Włodzimierz: ,,Jaka jest wiara wasza?". Oni zaś rzekli: ,,Wierzymy w Boga, a Mahomet nas naucza, każąc obrzezać członki wstydliwe i świniny nie jeść, wina nie pić, za to po śmierci, mówi, można z niewiastami używać rozpusty. Da Mahomet każdemu po siedemdziesiąt niewiast pięknych, wybierze jedną piękną, i piękność wszystkich na nią przeniesie, ta będzie mu żoną. Tu zaś, powiada, należy oddawać się wszelkiej rozpuście. Jeżeli kto na tym świecie będzie ubogi, to i na tamtym". I inne kłamstwa mówili, o których wstyd jest pisać. Włodzimierz zaś słuchał ich, albowiem sam lubił niewiasty i mnogie wszeteczeństwa, wysłuchiwał więc ich z upodobaniem. Jeno było mu niemiłe obrzezanie członków i niejadanie świniny, a najbardziej - niepicie, rzekł: ,,Dla Rusi picie jest weselem, nie możemy bez tego być".

Jak muzułamnie zdobywali Europę zachodnią

W 712 roku na brzegach Iberii wylądowały oddziały gubernatora Afryki Musa ibn Nusajra. W arabskich przekazach często cytowana jest jego przemowa do żołnierzy, tuż po przybyciu do europejskich brzegów. Miała ona mieć następującą treść: Muzułmanie! Okręty spalone. Żywność zatopiona. Morze za nami, wróg przed nami. Kto cofnie się - zemrze z głodu lub pochłoną go fale. Kto pójdzie do przodu - zwycięży lub wejdzie do raju jako męczennik. Jedyne ocalenie w naszych szablach. Jeśli rzeczywiście tak było, dramaturgię wydarzenia należy umieścić wśród następujących faktów: rok wcześniej na wybrzeżu iberyjskim wylądowały już oddziały muzułmańskie, skutecznie pacyfikując zajmowany obszar. Okręty Musy mogły być natomiast prowizorycznymi pontonami, które zwyczajnie zużyte na opał.

Gibraltar

Dowódcą pierwszej fali inwazyjnej był Tarik ibn Zijad. I to od jego osobą wzieła się nazwa Gibraltar.
Słynna już od starożytnych czasów skała, przez wieki zwana była Calpe, przybrała obecną nazwę w 711 r. Wysłany na zwiad berberski wódz, na czele 7 tysięcy jeźdźców berberskich, wylądował na Półwyspie Iberyjskim obok skały Calpe. Żołnierz nazwali ją Dżabalat-Tarik - Góra Tarika, która to nazwa po zniekształceniu nosi dzisiaj nazwę Gibraltar. Arabowie zachowują po dziś dzień oryginalną nazwę.

Historia pewnej miłości i zdrady

Najazd na Półwysep Iberyjski miał miejsce za rządów kalifa Al-Walida. Kalif ów miał śliczną żonę o imieniu Umm al-Banin. Połowica dała się jednak zauroczyć pewnemu poecie o imieniu Al-Yaman, który raz ją ujrzawszy, kiedy wkraczała z pielgrzymką do Mekki na cele wspaniałego orszaku, napisał na jej cześć piękny poemat. Ponoć zażyłość przekroczyła granice, których nie należy przekraczać. Pewnego wieczoru, gdy kochankowie przebywali razem w komnacie, niespodziewanie pojawił się mąż. Niewierna żona ukryła poetę w skrzyni. Kalif, czy się domyślał, czy też któryś z dworzan go poinformował, ofiarował żonie wspaniały klejnot, w zamian przekonując/zmuszając ją aby oddała mu skrzynię. Nigdy do niej nie spojrzał - kazał ją natychmiast zakopać pod swoim tronem.

Al-Yaman jest obecnie uważany za narodowego poetę Jemenu.

Nietypowa kobieta

Nie każda kobieta była cichą i spokojną myszką, która jeśli chciał spełnić swoje zachcianki to tylko w ukryciu…

Wallada była córką Muhammada III z Kordoby, jednego z ostatnich kordobańskich władców dynastii Umajjadów. Ponieważ Muhammad nie miał męskiego spadkobiercy, Wallada odziedziczyła jego posiadłości i wykorzystała je do otwarcia pałacu i sali literackiej w Kordobie. Oferowała tam naukę poezji i sztuki miłosnej kobietom ze wszystkich klas, od tych szlachetnie urodzonych po niewolnice kupione przez samą Walladę. Odwiedzali ją również wielcy poeci i intelektualiści tamtych czasów.

Przy okazji Wallada była ideałem piękna tamtych czasów: blondynka o jasnej cerze i niebieskich oczach, inteligentna, kulturalna i dumna. Była też kontrowersyjna - wychodziła publicznie bez hidżabu i zgodnie z modą bagdadzkich haremów nosiła przezroczyste tuniki, a na wykończeniach ubrań haftowała swoje wersety. Jej zachowanie było uważane przez miejscowych imamów za perwersyjne i ostro krytykowane, ale miała też wielu obrońców swego honoru: Wallada zdobyła uznanie za swoje umiejętności, zwłaszcza jako kobieta w konkurencji, która była niemal całkowicie męska. Nigdy też nie wyszła za mąż.

Zmarła 26 marca 1091 r., w tym samym dniu, w którym Almorawidzi wkroczyli do Kordowy.